Root στο Android, η "ανάγκη" που έγινε συνήθεια
- Παρασκευή, 19 Ιουνίου 2015 22:32
Θέλοντας να "ελέγχω πλήρως" την λειτουργία όλων των Android συσκευών μου, πάντα τις έκανα Root από την πρώτη μέρα που είχαν την ατυχία να βρεθούν στην κατοχή μου.
Παρ' όλα αυτά θέλω να παραδεχτώ ότι πλέον το Root είναι "φετίχ" μόνο ορισμένων "παράξενων", ενώ ο μέσος χρήστης -πλέον- δεν το χρειάζεται. Η κατάσταση όμως δεν ήταν πάντα έτσι.
Σαν χθες θυμάμαι που στο Android 2.1 για να ξεπεράσω την έλλειψη WiFi Tethering, ή για να μεταφέρω εφαρμογές στην κάρτα μνήμης έπρεπε να κάνω Root. Ή που στο Android 2.3 (το Motorola Atrix είχα τότε) δεν είχα την δυνατότητα να πάρω εύκολα Screenshots.
Ο "επίσημος" τρόπος για να πάρω ένα Screenshot περιελάμβανε αναγκαστικά σύνδεση με τον υπολογιστή -εγκατάσταση του Android SDK, των adb drivers- ώστε μέσω του DDMS να κάνω Capture την οθόνη. Προφανώς το Root ήταν πιο εύκολος τρόπος.
Φυσικά υπήρχαν κατασκευαστές που "διόρθωναν" τις ελλείψεις του Android στις υλοποιήσεις τους. Π.χ. η Samsung στην δική της υλοποίηση του Android 2.3 στο Galaxy S2 είχε προσθέσει την λήψη Screenshots, αλλά το point παραμένει:
Πολλές χρήσιμες (για τον μέσο χρήστη) λειτουργίες "έλλειπαν" από τον βασικό κώδικα του Android, και έτσι οι κάτοχοι πολλών συσκευών "έπρεπε" να κάνουν Root για να τις αποκτήσουν.
Την μετά-ICS εποχή, το Root έχει γίνει περισσότερο συνήθεια παρά ανάγκη. Οι λόγοι που ήθελε ο μέσος χρήστης να κάνει Root την Jelly Bean εποχή ήταν σαφώς λιγότεροι, και μάλλον περιορίζονταν στο να χρησιμοποιήσει το Faceniff στο Mall, ή το Wifi Kill στα Starbucks.
Οι Power Users από την άλλη το ήθελαν για το Xposed, το οποίο συνεχίστηκε μέχρι και στο KitKat για όσους δεν είχαν επιλέξει για Runtime το ART.
Φτάνοντας στο Lollipop -και στο M Preview για τους Nexusάδες- η κατάσταση άλλαξε. Το Xposed σταμάτησε να είναι "λόγος για να Rootάρω" μιας και ακόμα και σήμερα παραμένει ασταθές και ασύμβατο με πολλές συσκευές, ενώ τα περισσότερα Modules δεν έχουν ξαναγραφεί για να το υποστηρίξουν.
Η πολυπλοκότητα του ART, σε συνδυασμό με το ελλειπέστατο documentation για το νέο Runtime με κάνει να πιστεύω ότι θα έχουμε φτάσει στο Android "O" (Oreo?) μέχρι να δούμε μία "σωστή" υλοποίησή του Xposed για το Lollipop. Να αναφέρω ότι το ART συνεχώς εξελίσσεται από την Google, το οποίο κάνει την "διατήρηση" του project ακόμα πιο δύσκολη. Το να τελειοποιηθεί για την υλοποίηση του ART στο Lollipop δεν σημαίνει ότι θα δουλεύει σωστά στην (πιο εξελιγμένη) υλοποίησή του στο "M", ούτε στην προγενέστερη (πειραματική) υλοποίηση στο KitKat.
Οπότε ποιοι λόγοι μένουν για να κάνει κάποιος Root;
Για τον μέσο χρήστη πρακτικά κανένας. Για τους Power Users -με το Xposed εκτός παιχνιδιού-, ελάχιστοι. Με τα νέα features των νέων εκδόσεων του Android (π.χ. την δυνατότητα απόρριψης Permissions), ελαχιστότεροι.
Προσωπικά "χρειάστηκα" Root γιατί έχω την παραξενιά να απενεργοποιήσω το mpdecision, το binary που ελέγχει το hotplugging των πυρήνων της CPU γράφοντας στο /sys/devices/system/cpu/cpu*/online και να απενεργοποιώ/ενεργοποιώ τους τέσσερις πυρήνες κατά βούληση (έχετε δουλέψει μονοπύρηνο Nexus 5?). Ή π.χ. να αλλάζω το go highspeed load, το boostpulse duration (και λοιπές παραμέτρους) στον Governor. Αλλά ακόμα και αυτά είναι περισσότερο "πειράματα", παρά "ανάγκες" μου.
Ορίστε λοιπόν, ίσως στο επόμενο Nexus μου δεν πατήσω και το Volume Down κατά το 1ο boot εκτός από το Power. Ίσως "ζήσω" 1ο boot χωρίς να ξεκλειδώσω bootloader και να φλασάρω TWRP και SuperSu. Ίσως..
